‘Inclusiegedachte wordt breed gedragen in de sportmiddens’
Gepubliceerd: 15 december 2022 | Door: Jef Aerts | Onderox Magazine editie: 226
GEEL– Van 17 juni tot 25 juni 2023 worden in Berlijn de 16de Special Olympics Wereld Zomerspelen georganiseerd. Daar zullen 7.000 atleten uit 170 landen hypergemotiveerd aan de startlijn komen om het in 24 sporttakken tegen elkaar op te nemen. Met Avalympics uit Geel stuurt de Kempen een delegatie van maar liefst 30 sporters op pad. Het zal in Vlaanderen en bij uitbreiding in het hele land wellicht niet overtroffen worden. “Dat is hier dan ook de Barmhartige Stede”, lacht Benjamin Tas (43), die het helikopterzicht behoudt over de hele operatie.
Het was John F. Kennedy die de iconische woorden ‘Ich bin ein Berliner’ orakelde. Dat was in 1963. Maar het was zijn zus Eunice die in 1968 een sportprogramma op poten zette om personen met een verstandelijke beperking de mogelijkheid te bieden om actief te sporten. Het idee kiemde en groeide uit tot een internationale beweging. Een selectie atleten van Avalympics vzw neemt al sinds Minneapolis 1991 deel aan de Special Olympics World Summer Games. Daarna volgden nog Shangai, Dublin en andere wereldsteden. Voor Berlijn maakt een delegatie coaches en atleten uit volgende disciplines zich klaar: kajak, zwemmen, bowling, tennis, unified basketbal, paardrijden, wielrennen en tafeltennis. De coaches van de Geelse atleten begeleiden ook andere sporters uit Vlaanderen en Wallonië.
Benjamin, wat is precies jouw functie binnen Avalympics?
Benjamin Tas: “Ik ben overkoepelend coördinator van de onafhankelijke vzw Avalympics, die wel ingebed zit in het MPI van Oosterlo. Sinds de jaren ’80 heeft iemand als Theo Verdonck baanbrekend werk verricht op het vlak van G-sport. Het is op die degelijke fundering dat Avalympics nu verder bouwt. En – zonder mij op de borst te kloppen – dankzij de immer groeiende hulp van de clubs en de ongelooflijke vrijwilligers groeit het nog steeds.”
Waar haal jij de drive om dit te doen?
“Het is ongelooflijk wat je op al die manifestaties ziet, als de atleten aan de slag gaan en hoe blij ze kunnen zijn met hun prestatie. En ook al die begeleiders zie je continu glimmen, dan begrijp je elke keer weer hoeveel je terug krijgt voor de tijd en moeite die je er zelf in stopt. En ik doe dit ook ongelooflijk graag, het is een job met zoveel uitdagingen, met zoveel variatie… Ik tank elke keer energie bij uit het gaan kijken en uit het overleg met alle andere actoren.”
Ik kan me voorstellen dat het toch lang vechten tegen de bierkaai moet geweest zijn. Maar om Ovidius te citeren holt een druppel de hardste steen uit. Ondertussen hebben jullie al een voet tussen de deur bij diverse sportclubs?
“Het gaat er bij onze werking om dat vrijwilligers een sportclub stimuleren om hun deuren te openen voor sporters met een verstandelijke beperking opdat ze hun sport kunnen beoefenen in een gewone sportclub. Ja, het was vechten tegen de bierkaai. Tegen beter weten in werden zwemlessen voor personen met een beperking georganiseerd of werd er gebasket zonder dat er evenwaardige tegenspelers waren en organiseerde men in de Kempen bij aspirantenwedstrijden een koers voor wielrenners met een beperking. Maar tegen de bierkaai vechten loont, langzamerhand zien we dat meer en meer sportclubs hun deuren openen voor personen met een beperking. Het is zelfs al zo dat begeleiders in de ene sport meteen een deur openen bij een totaal andere sport, eentje waar ze zelf actief in zijn. Zoals bij onze kajakkers: voor het eerst stuurt Special Olympics Belgium een delegatie naar de Wereldspelen. Veel G-sporters groeien ook mee in de club waar ze actief zijn, ze maken er deel van uit. Dat bewijst dat die inclusiegedachte echt wel aanslaat. Het maakt me fier in de plaats van al die vrijwilligers!”
Je hoeft niet Jeroen Meeus of Pascal Naessens te heten om te weten dat koken geld kost. Een deel van de onkosten proberen jullie op te vangen met een wel heel speciale modeshow?
“Die modeshow was er nu voor de zesde keer. Daarvoor kunnen we rekenen op de hondstrouwe steun van diverse bedrijven. En niet onderschatten, al die bedrijven stoppen daar vrijwillig veel tijd en moeite in. Want tussen de professionele modellen lopen ook de atleten mee. Zij worden ook door al die zaken goed voorbereid. In het begin zijn ze wel wat zenuwachtig, maar eenmaal de spots branden zijn er bij die best een aardige show kunnen verkopen. Je ziet sommigen echt openbloeien. Een deelname kost – reis en verblijfkosten – elke sporter al snel 1.500 euro. En dat is niet altijd vanzelfsprekend. Dus dat proberen we zo op te lossen. In de onkosten van de coaches komt Avalympics tussen.”
Het is hier duidelijk nog altijd de Barmhartige Stede!